அகநிலை

    

போகும் போது சென்ற வேகத்திலெல்லாம்
இப்போது செல்லஇயலாது.
அன்பின் மனிதர் செல்லத்துரைப்பாண்டியன்
கட்டிக்கொடுத்த
எழுதுபொருள்,மற்றும் , நோட்டுக்கள்
அடங்கிய பார்சல் ஒன்று இருந்தது.
தொழிலின் பக்தி கட்டிய

பார்சலில் பளிச்சிட்டது.

நோட்டுக்களும்,புத்தகங்களுமாய்

அடுக்கியவைகளை இறுகக்கட்டிமுடிந்திருந்தான்.

அவன் காதலியை மனதினுள் ,

உள்வைத்து பூஜிப்பதைப்போலவே./

இங்கிருந்தது இப்படியே தூக்கி எறிந்தாலும்

பார்சல் அவிழாது போல/

அதே சைக்கிள், அதே சாலை,அதே நான்தான்

என்கிற படிமம்

அப்படியே நிலைகொண்டிருந்த போதும்

போகிற போது சென்ற வேகத்திலெல்லாம்

இப்போது திரும்ப இயலவில்லை,

போகும்போது இருந்த வெற்றிடமும்

இப்போது இல்லை

சைக்கிளிலும்,என்னிலும்./